In Spaanse woorden en namen die op een klinker, een s of een n eindigen, ligt de klemtoon in principe op de voorlaatste lettergreep. Om aan te geven dat de klemtoon op een andere lettergreep ligt, moet een accent aigu worden gebruikt. In het Spaans is het accent op Máxima dus nodig om aan te geven dat de klemtoon op de eerste lettergreep van deze naam ligt en de uitspraak niet ‘maxíma’ is.

In het Nederlands wordt Máxima zonder accent aigu al op de juiste manier uitgesproken, en strikt genomen is het accent in het Nederlands dan ook overbodig. Toch moet Máxima ook in Nederlandse teksten met een accent worden geschreven. Namen vallen namelijk buiten de spellingregels: een naam moet worden geschreven zoals de naamgever (of de naamdrager) hem schrijft. Namen als Renée en Désirée hebben ook accenten die in het Nederlands niet nodig zijn voor de uitspraak. Toch worden ze geschreven, omdat ze bij de naam horen.

Ook in de Spaanse naam Miró (de schilder) blijft het accent staan om de juiste klemtoon aan te geven. De schrijfwijze Miro doet vermoeden dat de klemtoon op de eerste lettergreep ligt.

Blij met deze uitleg?

Met een donatie van € 2 steun je Onze Taal. Bedankt!

Toch nog een vraag?

Onze taaladviseurs staan elke werkdag voor je klaar

Bel 085 00 28 428 Bel 085 00 28 428

(gebruikelijke belkosten, geen extra kosten)

Of stel je vraag via social media of per mail