Wilt u een reactie plaatsen? Accepteer dan eerst onze cookies.
Reacties Er zijn 27 reacties
Henny
De neutrale. Ik ben draaier van mijn vak, geen draaister.
corien
Mijn voorkeur gaat uit naar de neutrale, bij voorkeur onzijdige variant. Het is erg leuk om dingen historisch te beschouwen, maar feit is dat het niet uit zou moeten maken of de monteur die aan je auto sleutelt een man of een vrouw is. Het gaat niet om het geslacht maar om de functie. Meest extreme voorbeeld blijft voor mij dat een koning hoger is dan een koningin. Daarom is WA getrouwd met een koningin maar was B getrouwd met een prins. Waarom vinden we dat ok? Het is raar.
Mevrouw (!)
Als reactie op Riek. Ik ben zeker geen taalkundige maar het onderscheid tussen secretaris en secretaresse vind ik al niet heel duidelijk. Beide functies hebben taken die elkaar overlappen. En een mannelijke secretaresse wordt weer secretariaatsmedewerker genoemd. Terwijl als een vrouw medewerker is ze vaak weer werk voor de secretaresse of secretaris doet. Het blijft onduidelijk dus. Ik vind het persoonlijk geen probleem,zelfs veel beter, om met de vrouwelijke vorm, als die er is, te worden aangesproken. Er spreekt meer respect uit dan wanneer een vrouw wordt aangesproken met de mannelijke vorm terwijl er ook een vrouwelijke vorm voorhanden is. Ik neig dus naar de Duitse vorm. Ik zie het zo dat de vrouwelijke vorm juist een erkenning is van het vrouw zijn en het ook mogen zijn. Groet en fijne dag!
riek Schuitemaker
Taalkundig gezien zijn de namen van beroepen mannelijk. Voor de uitoefening van je vak maakt het niet uit of je man of vrouw bent. Ik vind het daarom logisch om de mannelijke vorm te gebruiken. Zo ben ik zelf altijd met veel plezier bibliothecaris geweest. Waar het voor de uitoefening van het vak wel belangrijk is te weten of je met een man of vrouw te maken hebt kan de toevoeging (v) en (m) gehanteerd worden. Maar dan wel consequent, dus zowel voor vrouwen als voor mannen.
Ik pleit dus voor toepassen van de mannelijke vorm. Uitzondering is secretaresse. Dat is een ander vak dan dat van secretaris. In mijn optiek kan een secretaresse zowel een man als een vrouw zijn, hetzelfde geldt voor secretaris. Een vrouwelijke secretaris kan dus een mannelijke secretaresse hebben.
Ricky
historica is vrouwelijk dan weet je dat je over een vrouw praat, maar een wetenschapper kan ook,dat vind ik tegenwoordige tijd,een vrouw kan worden wat ze wil,vroeger niet. wetenschapster, kan ook een vrouw zijn maar dan praat je over je en met je gelijke.
en historicus=manlijk.vind ik Ricky. ha,ha,ha.
Mevrouw (!)
Zonde als geslachtsaanduidingen in de taal verdwijnen. Er zijn talen waarin hij en zij met hetzelfde woord wordt aangeduid. Dan moet het uit de context of contekst duidelijk worden wie of wat men bedoelt. Ik vind het juist een verrijking van de taal dat er mnl, vrl en onzijdig is. Als je niet als vrouw wilt worden aangesproken terwijl je wel een vrouw bent , heb je een probleem dat je ook anders kunt oplossen. Maar niet door de taal te veranderen. Verder beschouw ik de vrouwen-wc ook als een verworven recht dat ik niet graag kwijt zou raken door de genderdiscussies.
Gert
Eigenaardig hoe het Nederlandse en het Duitse taalgebied hier toch van mening verschillen: in Duitsland word je bijna gelyncht mocht je het wagen om een vrouw te benoemen met een ‘mannelijke’ beroepsnaam en word je zeker afgemaakt mocht je een groep mensen niet aanspreken met “...-innen und …”. Bij ons is het blijkbaar net andersom: vrouwen steigeren als je een vrouwelijke uitgang aan een beroepsnaam hangt, want “dat zou de indruk wekken alsof het minderwaardig is”. We gebruiken toch ook de voornaamwoorden “zij” en “haar”? Als je niet mag zeggen of schrijven “de voorzitster van Open VLD Rutten”, waarom zou je dan naar “voorzitter Rutten” in de daaropvolgende zin wel verwijzen met “zij” of “haar”? Dan weet toch ook iedereen dat ‘deze persoon’ een vrouw is, dan had je dat toch van in het begin mogen duidelijk maken door ‘voorzitster’ te schrijven? Als het geslacht niet mag duidelijk zijn, dan moet je consequent zijn en schrijven “voorzitter Rutten en zijn partij”.
Marijke
Ik noem mezelf taalkundige en vertaler. Als iemand mij linguïste en vertaalster wil noemen, voel ik me niet direct beledigd, maar wel op mijn geslacht aangesproken. In een professionele context heb ik daar geen behoefte aan.
Catja Cappon
Wetenschapper en historica. Wetenschapster is niet lezenswaardig.
mannelijk is niet neutraal, want de man is de norm
directrice, redactrice, donatrice etc. is ouderwets en geeft een bijsmaak in het nadeel van vrouwen. Dan klinkt directeur beter en dit woord doet meer recht aan je functie als directeur.
Joke de Roode
Er is nu eenmaal een mannelijke en een vrouwelijke variant van de mensen, dieren en zelfs planten. Waarom wordt dan de mannelijke titel meer op prijs gesteld dan de vrouwelijke? Ligt het er misschien aan dat de emancipatie toch een beetje mislukt is en dat er gedacht wordt dat het, wanneer er redacteur i.p.v. redactrice onder je mail staat, serieuzer overkomt?
Wilt u een reactie plaatsen? Accepteer dan eerst onze cookies.
Reacties Er zijn 27 reacties
Henny
De neutrale. Ik ben draaier van mijn vak, geen draaister.
corien
Mijn voorkeur gaat uit naar de neutrale, bij voorkeur onzijdige variant. Het is erg leuk om dingen historisch te beschouwen, maar feit is dat het niet uit zou moeten maken of de monteur die aan je auto sleutelt een man of een vrouw is. Het gaat niet om het geslacht maar om de functie. Meest extreme voorbeeld blijft voor mij dat een koning hoger is dan een koningin. Daarom is WA getrouwd met een koningin maar was B getrouwd met een prins. Waarom vinden we dat ok? Het is raar.
Mevrouw (!)
Als reactie op Riek. Ik ben zeker geen taalkundige maar het onderscheid tussen secretaris en secretaresse vind ik al niet heel duidelijk. Beide functies hebben taken die elkaar overlappen. En een mannelijke secretaresse wordt weer secretariaatsmedewerker genoemd. Terwijl als een vrouw medewerker is ze vaak weer werk voor de secretaresse of secretaris doet. Het blijft onduidelijk dus. Ik vind het persoonlijk geen probleem,zelfs veel beter, om met de vrouwelijke vorm, als die er is, te worden aangesproken. Er spreekt meer respect uit dan wanneer een vrouw wordt aangesproken met de mannelijke vorm terwijl er ook een vrouwelijke vorm voorhanden is. Ik neig dus naar de Duitse vorm. Ik zie het zo dat de vrouwelijke vorm juist een erkenning is van het vrouw zijn en het ook mogen zijn. Groet en fijne dag!
riek Schuitemaker
Taalkundig gezien zijn de namen van beroepen mannelijk. Voor de uitoefening van je vak maakt het niet uit of je man of vrouw bent. Ik vind het daarom logisch om de mannelijke vorm te gebruiken. Zo ben ik zelf altijd met veel plezier bibliothecaris geweest. Waar het voor de uitoefening van het vak wel belangrijk is te weten of je met een man of vrouw te maken hebt kan de toevoeging (v) en (m) gehanteerd worden. Maar dan wel consequent, dus zowel voor vrouwen als voor mannen.
Ik pleit dus voor toepassen van de mannelijke vorm. Uitzondering is secretaresse. Dat is een ander vak dan dat van secretaris. In mijn optiek kan een secretaresse zowel een man als een vrouw zijn, hetzelfde geldt voor secretaris. Een vrouwelijke secretaris kan dus een mannelijke secretaresse hebben.
Ricky
historica is vrouwelijk dan weet je dat je over een vrouw praat, maar een wetenschapper kan ook,dat vind ik tegenwoordige tijd,een vrouw kan worden wat ze wil,vroeger niet. wetenschapster, kan ook een vrouw zijn maar dan praat je over je en met je gelijke.
en historicus=manlijk.vind ik Ricky. ha,ha,ha.
Mevrouw (!)
Zonde als geslachtsaanduidingen in de taal verdwijnen. Er zijn talen waarin hij en zij met hetzelfde woord wordt aangeduid. Dan moet het uit de context of contekst duidelijk worden wie of wat men bedoelt. Ik vind het juist een verrijking van de taal dat er mnl, vrl en onzijdig is. Als je niet als vrouw wilt worden aangesproken terwijl je wel een vrouw bent , heb je een probleem dat je ook anders kunt oplossen. Maar niet door de taal te veranderen. Verder beschouw ik de vrouwen-wc ook als een verworven recht dat ik niet graag kwijt zou raken door de genderdiscussies.
Gert
Eigenaardig hoe het Nederlandse en het Duitse taalgebied hier toch van mening verschillen: in Duitsland word je bijna gelyncht mocht je het wagen om een vrouw te benoemen met een ‘mannelijke’ beroepsnaam en word je zeker afgemaakt mocht je een groep mensen niet aanspreken met “...-innen und …”. Bij ons is het blijkbaar net andersom: vrouwen steigeren als je een vrouwelijke uitgang aan een beroepsnaam hangt, want “dat zou de indruk wekken alsof het minderwaardig is”. We gebruiken toch ook de voornaamwoorden “zij” en “haar”? Als je niet mag zeggen of schrijven “de voorzitster van Open VLD Rutten”, waarom zou je dan naar “voorzitter Rutten” in de daaropvolgende zin wel verwijzen met “zij” of “haar”? Dan weet toch ook iedereen dat ‘deze persoon’ een vrouw is, dan had je dat toch van in het begin mogen duidelijk maken door ‘voorzitster’ te schrijven? Als het geslacht niet mag duidelijk zijn, dan moet je consequent zijn en schrijven “voorzitter Rutten en zijn partij”.
Marijke
Ik noem mezelf taalkundige en vertaler. Als iemand mij linguïste en vertaalster wil noemen, voel ik me niet direct beledigd, maar wel op mijn geslacht aangesproken. In een professionele context heb ik daar geen behoefte aan.
Catja Cappon
Wetenschapper en historica. Wetenschapster is niet lezenswaardig.
mannelijk is niet neutraal, want de man is de norm
directrice, redactrice, donatrice etc. is ouderwets en geeft een bijsmaak in het nadeel van vrouwen. Dan klinkt directeur beter en dit woord doet meer recht aan je functie als directeur.
Joke de Roode
Er is nu eenmaal een mannelijke en een vrouwelijke variant van de mensen, dieren en zelfs planten. Waarom wordt dan de mannelijke titel meer op prijs gesteld dan de vrouwelijke? Ligt het er misschien aan dat de emancipatie toch een beetje mislukt is en dat er gedacht wordt dat het, wanneer er redacteur i.p.v. redactrice onder je mail staat, serieuzer overkomt?