De vorm met -ij heeft de oudste papieren. Stampij komt van stampije, een woord dat ‘geweld’ betekende. Het komt al voor in een tekst uit de dertiende eeuw.

De taalgeleerde Kiliaan vermeldt in zijn etymologisch woordenboek Etymologicum Teutonicae linguae (1599) het werkwoord stampijen. Die ij was toen nog een lange ie-klank, een dubbele i. Die klank zien we op schrift terug in het Middelnederlandsch Handwoordenboek: “stampie (...) geweld, lawaai, rumoer (...)”. Allemaal aanwijzingen dat de ij de oudste rechten heeft. In het Etymologisch Woordenboek van het Nederlands staat dan ook: “De spelling stampij is historisch juist.”

Stampei was zeker al in het begin van de twintigste eeuw in gebruik: in 1911 wordt in een krant melding gemaakt van iemand die “stampei maakte”.

Blij met deze uitleg?

Met een donatie van € 5 steun je Onze Taal. Bedankt!

Toch nog een vraag?

Onze taaladviseurs staan elke werkdag voor je klaar.

Stel hier je vraag